Müzik ruhumun gıdasıdır

Müzik ruhumun gıdasıdır

 

   Ben müzik dinlemeyi çok seviyorum. Müziksiz bir anım geçmesin istiyorum. Adeta nefes gibi. İşyerinde bazen arkadaşlar takılıyorlar. “Çıkar artık şu kulaklıkları, bıkmıyor musun” diyorlar.


Önceden dinlediğim şarkıların sözleriyle hep aşık olduğum insanın bana hitap ettiğini düşünür ağlardım.


Artık dinlediğim tüm şarkılar bana O’nu (Sallallahu aleyhi ve sellem) hatırlatıyor. Mesela bu satırları yazarken radyoda bir sanat müziği çalıyor:

 

      Tadı yok sensiz geçen ne bahârın, ne yazın
     Kalmadı tesellisi ne şarkının, ne sazın

 

   Gazetelerin üçüncü sayfasını okuyamaz olduk. Cinayetler, hırsızlıklar, nefsinin ve şeytanın esiri insanların yaptıkları…


Dünya getirdiğin dinden, ahlakından ve merhamet yüklü mesajından ne kadar uzaklaştı.  Neredesin Ya Resulallah? Sensiz dünyanın tadı kalmadı.

 

   Bu durum size tuhaf gelmiş olabilir. Ben dinlediğim her şarkıdaki veya türküdeki sözlerden etkilenirim. Ama olay şu ki ben karşı cinsi düşünüp hüzünlenmiyorum.


Fakat yukarıdaki şarkıyı dinlerken yeğenim İrem’i de hayal ettim. Gurbette uzak bir ildeler ve yılda bir-iki kez görüşüyoruz.


Tadı yok sensiz baharın derken onu da düşündüm. Sevdiğim bir dostum var. Yazları beraber akülü arabamla parka gider, çay içerdik. Başka bir ile tayini çıktı, artık görüşemiyoruz. Şarkıyı dinlerken onu da düşündüm mesela.