Ailemiz İrem’le şenlendi

Ailemiz İrem’le şenlendi

 

 

   Ahhh Ben yine konu dışına çıktım. Hayatımı anlatmaya devam edeyim.

   Hastalığım iyice ilerleyip tekerlekli sandalyeye mahkum olunca babam ikinci el bir araba aldı. Hergün sabah beni işyerine götürüp masama oturtuyor; oradan Etimesgut Şeker Fabrikasında kendi işine gidiyordu.


Akşam da kendi işinden erken çıkıp beni alıyordu. Babamın amiri, babamın durumunu bildiği için hoşgörüyordu ama babam vicdanen çok rahatsız olmuştu. Zaten il dışına da gitmiyordu. Ancak üç yıl dayanabildi, 2001 yazında emekli oldu.


Aynı yaz erkek kardeşimin düğünü oldu. Bir yıl sonra çok sevdiğim ilk yeğenim, İrem'im dünyaya geldi.


(2007 yılında da İrem’in şeker kardeşi İsa Çelik doğdu. İsa da çok sevgi dolu çocuk. Msn’de ailemizdekilerin isimlerini tek tek sayıyor. Celal amcamı da, Cereni de vs. çok seviyorum diyor.)

 

   Ben konudan konuya atlıyorum. Farkındayım bunun fakat aklıma bazı anektodlar geliyor. Sizlerle paylaşıyorum. Ama yine de hayatımı anlatmaya dönüyorum. :)

 

   Geçenlerde bayrama memlekete yani Ereğliye gittik. Erkek kardeşimgilde görev yaptığı ilden Ereğli’ye geldiler. İrem 2002 doğumlu ve bu eylül(2008) okula başladı.


İrem beni görünce boynuma sarıldı, öptü ve dedi ki: “ Amca sen gelmeseydin ben de gelmeyecektim.” İçim kaynadı ona ve pıt pıt iki damla gözyaşı aktı.


İrem’in bu sözü bana meşhur kutsi hadisi hatırlattı. Allah Peygamberimiz (Sallallahu aleyhi ve sellem) ‘e hitaben demiş ki: “ Sen olmasaydın alemleri yaratmazdım.”