Babannem Celal’ıyla buluştu mu?

 

Babannem Celal’ıyla buluştu mu?

 

      Celal amcam 1970 yılında onbeş yaşında bir kaza neticesinde vefat etmiş. Bu sebepten benim adımı Celal koymuşlar. Annem nişanlıyken Celal amcam çocukmuş. Abisini yani babamı çok severmiş. Annem hatırlıyor. Çok sevimli çocuktu. Arada gelir, “Yenge bir ihtiyacın var mı?” derdi.

 

     Amcamın acısıyla babannem gece gündüz sürekli ağlarmış. Babam bazı geceler uyandığında babannemin ağlama sesini duyarmış. Evin avlusunda her çeşit çiçek yetiştirirdi. Özellikle akşamları bahçe mis gibi kokardı. Belki de amcamın özlemini çiçekleri büyüterek gideriyordu.


Evlat acısına onbir yıl dayanabildi. 1981 yılında ben sekiz yaşındayken öldü. Sanırım Yakub (a.s.)'un Yusufum Yusufum  diye gözlerine ak düşüren hasret ateşi buydu. Babannem beni çok severdi. Küçükken hatırlıyorum da babannem sürekli bir türkü söylerdi. Söylediği bu türkü ile gözyaşlarını tutamazdı.


O zamanlar canım babannemin neden ağladığını anlayamazdım. “Gesi bağlarında dolanıyorum / Yitirdim sürmeli Celalımı / Aman aranıyorum...”