Şeker koması
Ben emekli olduktan sonra şeker, çikolata
ve gofret vs. gibi şeyleri abarttım. Zaten önceden de yiyordum ama emekli
olunca hareketsizdim. O gece halamlarda yine çikolata yedik. Sabah
kalktığımızda ben çok halsizdim, yorgundum, ağzım kuruyordu. Kahvaltıda bir
lokma zor boğazımdan geçti.
Yine babam arabaya asansörle arkaya bindirdi. Ama başımı kaldıramıyordum ve sürekli yolda uyuyordum. Öğle namazı vakti geldi fakat teyemmüm taşını kaldıracak gücüm yoktu. Dua edecek halim yoktu ve başımı kaldıramıyordum.
Yine babam arabaya asansörle arkaya bindirdi. Ama başımı kaldıramıyordum ve sürekli yolda uyuyordum. Öğle namazı vakti geldi fakat teyemmüm taşını kaldıracak gücüm yoktu. Dua edecek halim yoktu ve başımı kaldıramıyordum.
Ankara’ya
döndük. Babam beni yatağıma yatırdı fakat ben hiç iyi değildim. Annem gece
odamda başımda bekledi. Çünkü beş dakikada bir yudum su içmek istiyordum. Annem
içiriyordu çünkü şişeyi tutacak gücüm yoktu.
Gece annem uyumuş, Ben yine anneme seslendim suuu diye. Annem kalktı babamı çağırdı. Babam bana baktı çocuk gidiyor dedi. Komşumuz Efkan hocama haber vermiş. Hemen ambulans çağırıp beni Sincan devlet hastanesine kaldırmışlar.
Orada bir doktor benim şeker komasına girdiğimi fark etmiş müdahale etmişler ve beni yoğun bakıma almışlar.
Gece annem uyumuş, Ben yine anneme seslendim suuu diye. Annem kalktı babamı çağırdı. Babam bana baktı çocuk gidiyor dedi. Komşumuz Efkan hocama haber vermiş. Hemen ambulans çağırıp beni Sincan devlet hastanesine kaldırmışlar.
Orada bir doktor benim şeker komasına girdiğimi fark etmiş müdahale etmişler ve beni yoğun bakıma almışlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder