17 Ekim 2012 Çarşamba

Şeker koması


Şeker koması


 

      Ben emekli olduktan sonra şeker, çikolata ve gofret vs. gibi şeyleri abarttım. Zaten önceden de yiyordum ama emekli olunca hareketsizdim. O gece halamlarda yine çikolata yedik. Sabah kalktığımızda ben çok halsizdim, yorgundum, ağzım kuruyordu. Kahvaltıda bir lokma zor boğazımdan geçti.


Yine babam arabaya asansörle arkaya bindirdi. Ama başımı kaldıramıyordum ve sürekli yolda uyuyordum. Öğle namazı vakti geldi fakat teyemmüm taşını kaldıracak gücüm yoktu. Dua edecek halim yoktu ve başımı kaldıramıyordum.

 

    Ankara’ya döndük. Babam beni yatağıma yatırdı fakat ben hiç iyi değildim. Annem gece odamda başımda bekledi. Çünkü beş dakikada bir yudum su içmek istiyordum. Annem içiriyordu çünkü şişeyi tutacak gücüm yoktu.


Gece annem uyumuş, Ben yine anneme seslendim suuu diye. Annem kalktı babamı çağırdı. Babam bana baktı çocuk gidiyor dedi. Komşumuz Efkan hocama haber vermiş. Hemen ambulans çağırıp beni Sincan devlet hastanesine kaldırmışlar.


Orada bir doktor benim şeker komasına girdiğimi fark etmiş müdahale etmişler ve beni yoğun bakıma almışlar.
 

 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder