17 Ekim 2012 Çarşamba

Nur içinde yat Muharrem amca


Nur içinde yat Muharrem amca


 

   Hastaneden çıktıktan sonra pek çok dostum bana moral oldu sağolsunlar. Özellikle Karel’den Mustafa arkadaşım çok destek oldu. Her haftasonu bize gelir, yalnız bırakmazdı.


Karel’den ayrılıp devlet işine girdi. O zamanlar aynı şehirdeydik. Fakat yıllar sonra tayini çıktı. Başka bir şehire gitti.

 


     2006 yılında, bir bahar günü canım dost ve komşularım Efkan Hocam ve avukat Ali bey ile balkonda çay sohbeti yapıyorduk. Cep telefonum çaldı. Mustafa ile aynı şehirdeki Kadir arkadaşımdı arayan. “ Celal dostum, Mustafa’nın babası vefat etti. Katılabilirsen cenaze yarın kalkacak.” demişti.


Görüşmeden sonra gözyaşlarım şıpır şıpır damladı. Efkan hocam ve Ali bey teselli veriyordu fakat gözyaşıma engel olamıyordum.


Mustafa’nın babası Muharrem amca çok iyi bir insandı. Beni atölyesinde moral olsun diye çok misafir etmişti ve moral vermişti.


Babam beni elli km uzaklıkta olan Mustafa’nın köyüne götürmüştü ve ona destek olmuştum. Köyde onu ağlarken görünce dayanamayıp sarılmış beraber ağlamıştık. Dostum seni de özledim.

 

   İnsanlar ölümü kendisinden uzak sanıyor. Allah her an bizimde imtihanımızı sonlandırabilir. İnsan böyle yakınlarının cenazelerinde ölümü yakından hissediyor.

 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder