Allah bizi ayırmasın...

Allah bizi ayırmasın anneciğim ve babacığım

 

   Allah annemden ve babamdan binlerce kez razı olsun, uzun ömür versin. Bana bugüne kadar engelli olduğumu hissettirmemeye çalıştılar. Dünyada tanıdığın insanlar içinde cennete en yakın kimdir deseler. Tereddütsüz annem ve babam derim.


Hergün beni tuvalete götürüp getirmek, yatağımı hazırlamak, giysilerimi giydirmek, banyo yaptırmak, traş etmek, tırnak kesmek... Bunlar anne ve babamın yaptığı işlerden sadece bir kaçı...


Derler ki, dünya çalışma sahasıymış. Kabir dinlenme mekanıymış. Mahşer ise dünyadaki çalışmanın ücretinin ödeneceği yermiş. İnşallah hep birlikte cennete gidebiliriz.  

Babam şu an altmış (2008) yaşında. 2001 de benim için emekli oldu ama hala bir işi var. Sabahları beni namaza kaldırıyor. Lazımlıkla küçük tuvaletimi yaptırıyor.


Isırgan otu karışımı yediriyor. Yatağa oturma pozisyonuna getiriyor. Bir müddet sonra da giydirip işe götürüyor. Akşam da almaya geliyor.

Babacığım çocukluğundan beri hala çalışıyor. Ben dünyaya gelirken ülkemi, annemi ve babamı seçmedim ama Allah'a binlerce hamdolsun böyle bir aileye verdiği için...


Hem de hamdolsun yüzyıllarca müslümanlığın bayraktarlığını yapmış ülke Türkiye’mizde gözümü açtım. Biliyorum annem ve babam acaba bize bir şey olursa Celal'e kim bakacak diye endişe ediyorlar. Gün doğmadan neler doğar? Allah kerim...

 

  Babam da bir çok hastalık var. Kalp, şeker, tansiyon, kolesterol ve en önemlisi nefes darlığı astım var. Kortizonlu astım ilaçları yüzünden kilo veremiyor. Bazen beni kaldırırken nefesi daralıyor.

 

 

Zaten nefes darlığı çekiyor. Allah bir de onu benle imtihan ediyor. Evet ben sabrediyorum. Fakat her yük babamın omuzunda. Asıl sabreden babamdır diye düşünüyorum.

Bir defasında babam rahatsızlandı, doktora gitti. Doktor babamın filmlerini incelemiş demiş ki: ”Amca senin ayakta durman mucize!” Belki de Allah benim için ona güç veriyordur inşallah.

 

 

Ana ve babaya itaat ve hürmet Allah’ın emridir. Ben onlara sürekli dua ederek hizmete çalışıyorum.