Meryem halam
Dedem
babannemden sonra tekrar evlendi. 1983 yılında Meryem halam dünyaya geldi.
Dedem Meryem'e annesinin(Topal ebe) ismini vermiş. Ben onaltı yaşındayken bana
söylediği “Oğlum Meryem’e sahip çıkın yavrum” ...
Meryem halam şu an (2008) yirmibeş yaşında.
Dedemden kalma düşük bağkur maaşıyla okumuş. Bir de anne kardeş Suat abisinin
yardımlarıyla büyümüş. 1998 te annesi de hastalanmış ve şu an bakıma muhtaç bir
yatalak hasta.
Geçenlerde Ereğli’ye gittiğimizde kuzenlerimle tekerlekli sandalyemle onu ziyarete gittik. Dedeme sekiz yıl o baktı. Bize de babannelik yaptı. Evinde yani az yemeğini yemedik. Beni görünce çok sevindi.
Geçenlerde Ereğli’ye gittiğimizde kuzenlerimle tekerlekli sandalyemle onu ziyarete gittik. Dedeme sekiz yıl o baktı. Bize de babannelik yaptı. Evinde yani az yemeğini yemedik. Beni görünce çok sevindi.
Dedem Meryem’i bana emanet etmişti. Fakat
ilerde anlatacağım hastalığım ve bunalımımdan dolayı kimseyi düşünmüyordum.
Yine ilerde anlatacağım 2002 yılındaki hidayetimden sonra geçmişimi düşünmeye
başladım.
Aradım ve öğrendim ki üniversiteyi kazanmış. Amasya’ya hemşirelik okumaya gitmiş. Hala sık sık telefonda dertleşiyoruz ve elimden geldiğince maddi yardım yapıyoruz.
Aradım ve öğrendim ki üniversiteyi kazanmış. Amasya’ya hemşirelik okumaya gitmiş. Hala sık sık telefonda dertleşiyoruz ve elimden geldiğince maddi yardım yapıyoruz.
Geçenlerde Amasya’dan
Ereğli’ye dönerken bize uğradı. Balkonda bir çay sohbeti yaptık. “İleriye dönük
planların nedir?” diye sordum. “Abi inşallah okulu
bitirip hayırlı bir işe girersem annemi yanıma alacağım.” dedi.
Allah senin kaderini güzel yazsın halacığım. Bir de “ Abicim yedi yaşında babanı kaybettin. Neler yaşadın. Babasızlık nasıl bir şey? ” diye sordum.
Meryem gözünü uzaklara dikti ve dedi ki: “Abicim babası olanlar koltukta oturuyor. Ben ise tabure de oturuyorum. Sırtım hep boşta.” İkimiz de gözyaşımızı tutamadık.
Allah senin kaderini güzel yazsın halacığım. Bir de “ Abicim yedi yaşında babanı kaybettin. Neler yaşadın. Babasızlık nasıl bir şey? ” diye sordum.
Meryem gözünü uzaklara dikti ve dedi ki: “Abicim babası olanlar koltukta oturuyor. Ben ise tabure de oturuyorum. Sırtım hep boşta.” İkimiz de gözyaşımızı tutamadık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder