17 Ekim 2012 Çarşamba

“ Dede , amcama kızma “


“Dede , amcama kızma“


   Yine o bayram da Ereğli’de Menderes amcamgildeydik. Bir sabah babam beni yataktan tekerlekli sandalyeye oturturken epey zorlandı. Bana biraz bağırdı. “Oğlum hiç yardımcı olmuyorsun ayağını düzgün bas” falan diye. İrem’de bize bakıyordu.


Babama döndü dedi ki: “Dede amcama kızma o hasta” dedi. İrem içimin yağını eritti. Allah’a binlerce hamdolsun böylesine akıllı ve merhametli bir yeğen verdiği için.


İrem o anda aslında hepimize ders verdi. Sanki hasta psikolojisini hissetti. Engelli ve hasta insanlara yumuşak davranılması gerektiğini bize hatırlattı.



 
   İrem’i anlatırken lafı çok uzattım sanırım. Hayatıma dönersem :

 
   Kalbimin derinliklerinde Allah'ın her an beni görüp kolladığını ve işlerimi yoluna koyduğunu hissediyordum. Hastalık psikolojisinden kurtulup dünya hakkında, varlıklar hakkında sorgulamayı düşünememiştim.


Ramazanlarda oruç tutardım, gelenek ve kültür olarak. Hatta üniversitede okurken bazen arkadaşlarla cuma namazına da giderdim... Ama şükürler olsun, neden ben böyleyim diye hiç isyan etmedim.
 

 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder