Dünya bir oyun sahnesidir

Dünya bir oyun sahnesidir

   Bana dünya hayatı tiyatro oyunu gibi geliyor. Bilirsiniz tiyatro oyununda sanatçılar, roller ve sahne vardır. Bir de sahne arkasında kulis… Ben dünyayı, büyük bir tiyatro sahnesine benzetiyorum. İnsanlar tiyatro sanatçısı ve Yüce Yaratıcı’da yönetmendir bence...Kulis mi neresi? Ölüm, kabir ve ahiret...

 

 

   Bazen düşünüyorum da hayalen. Mesela bir tiyatro oyununda, kral , sakat çoban, memur, işçi vs. var. Oyun içinde sahnede, kral sakat çobandan üstündür.  Ama kulise gidilince o kral olan insanla, sakat çoban eşittir veya gerçek dünyadaki  mal varlığına göre çoban daha üstünde olabilir.

 

 

Nitekim Hulusi Kentmen’i eski Türk filmlerinden bilirsiniz. Filmde rol gereği çok zengin bir işadamını oynarmış. Çekim bitince dolmuşla evine dönermiş.

 

   Hepimiz bu dünyada birer oyuncuyuz. Tiyatroda veya bir dizi filmde olsun herkes rolünü güzel oynamaya çalışır. Allah bana bu engelli rolünü verdiyse bu rolün hakkını verebileceğim için vermiştir.

 

 

Bir dizide bile yönetmen rolleri dağıtırken rolün hakkını verecek kişileri oynatır. Yani kırk yaşındaki bir abiye dede rolü vermez. Bu dünya denen tiyatro sahnesinde bana düşen sadece rolümün hakkını vererek oynamaktır. Yani:

 

   “Allah'a isyan etmemek, artı halime şükretmek, belki de olabildiğince ibadet etmek, ötelerde bu dünyadaki çekilen sıkıntıların bir mükafatı olduğunu bilmek ve umut etmek.”  demektir diye düşünüyorum.

 

   Ötelerde ben engelli olmayacağım inşallah. Sadece, bu dünyada rolümü iyi oynamam gerekli. Bu dünyada Yüce Yaratıcı herkese bir rol vermiş. Kimine doktor, mühendis, avukat; kimine bakan, başbakan, genel müdür; kimine hamal, simitçi, tezgahtar; kimine ise doğuştan engelli...

 

 

Ama bunların birer rol olduğunun farkına varan ve oyunun hakkını vererek oynayana ne mutlu...

   Satrançta oyun bitince şahta, piyonda aynı kutuya yanyana konur bilirsiniz…  İranlı meşhur şair bu gerçeği ne güzel anlatmış:

 

  "  Niceleri geldi neler istediler,
     Sonunda dünyayı bırakıp gittiler,
     Sen hiç gitmeyecek gibisin değil mi?
     O gidenlerde hep senin gibiydiler...... "   

 

(Ömer Hayyam)