Buruk acı
... Nişanlanmışlar. Babam, içinde bir sevinçle tekrar askere dönmüş.
Yaşayacağı acıdan habersiz... Henüz bir işi de yokmuş ama nasılsa rızkı veren
Allah değil midir?
Babamın Malatya’da tezkeresine bir gün kala, köyünde bir kaza ile onbeş
yaşındaki kardeşi Celal (amcam) vefat etmiş. O gün hemşerisi bir asker arkadaşı
izinden dönmüş. Acı haberi duymuş ama söyleyememiş. Babam ertesi gün
tezkeresini alacakmış. Akşam bütün arkadaşları veda bahanesiyle kantinde
toplanmışlar, hep beraber sohbet edip çay içmişler.
Bütün arkadaşlarının haberi varmış ama söyleyememişler. Hatta kaç kardeşsiniz falan diye soruyorlarmış ama babam tezkere sevinciyle olayın farkına varamamış. Ertesi gün bir hemşerisi ile aynı saatte tezkere alacaklarmış. Durumu öğrenen komutanı hemşerisi o askere: “ İsa'yı evine kadar yalnız bırakma oğlum” demiş.
Bütün arkadaşlarının haberi varmış ama söyleyememişler. Hatta kaç kardeşsiniz falan diye soruyorlarmış ama babam tezkere sevinciyle olayın farkına varamamış. Ertesi gün bir hemşerisi ile aynı saatte tezkere alacaklarmış. Durumu öğrenen komutanı hemşerisi o askere: “ İsa'yı evine kadar yalnız bırakma oğlum” demiş.
1970 yılında babam ve arkadaşı memleketine döner. Otogardan evlerine gitmek için faytona
binmişler. Arkadaşı yolda bende size gelmek istiyorum diye üstelemiş. Babam
anlam verememiş. Eve yaklaşırlarken yol boyu hep tanıdıklara rastlarlar.
Babam hayırdır nereye gidiyorsunuz diye sorunca amcası: “ Oğlum size gidiyoruz, askerden döndün ya... “ Eve geldiklerinde ise, toplanan kalabalığın kendisini karşılamaya geldiğini sanacak kadar temiz kalplidir babacığım.
Babam hayırdır nereye gidiyorsunuz diye sorunca amcası: “ Oğlum size gidiyoruz, askerden döndün ya... “ Eve geldiklerinde ise, toplanan kalabalığın kendisini karşılamaya geldiğini sanacak kadar temiz kalplidir babacığım.
Eve girdiğinde bakıyor ki herkes hüzünlü. Annesine koşuyor bakıyor o
ağlıyor. Babam bir ölüm olabileceğini düşünüyor. Ağlamaya başlıyor. Acaba Topal
ebe mi ölmüştü? Odalar arası koşturuyor. Bakıyor Topal ebe gözyaşlarını
başörtüsüne siliyor.
Söyleyin ne oldu, kim, kim derken bir komşu teyze “ Ese’m Celal'ı kaybettik” dediği anda dizlerinin dermanı gidiyor. Celalııııım diye ağlayarak yere düşüyor... Yürek dayanmaz bu acıya.
Söyleyin ne oldu, kim, kim derken bir komşu teyze “ Ese’m Celal'ı kaybettik” dediği anda dizlerinin dermanı gidiyor. Celalııııım diye ağlayarak yere düşüyor... Yürek dayanmaz bu acıya.
Yuğdular serdiler güle
Ana celalını yuğdular
Başucunda döne döne
Celal oy oy yavrum oy oy
Evlerinin önü yonca
Yonca çıkmış dam boyunca
Bu yoncayı kim biçecek
Celal oğlan olmayınca
Celal oy oy yavrum oy oy
Evlerinin önü kare
Selam söyle celal yare
Nişanlısı eller almış
Bulunmazmı buna çare
Celal oy oy yavrum oy oy
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder